Auteursrecht - Droit d'auteur  

BGH 27 april 2017, I ZR 247/15 (AIDA Kussmund) Auteursrecht. Uit het persbericht: Eiser organiseert cruises met haar cruiseschepen genaamd AIDA Kussmund die gedecoreerd zijn met op de boeg een geverfde mond, langs de zijkant ogen die in een uitdijende golf overgaat. Gedaagde biedt uitstapjes aan bij het ter land gaan tijdens cruise-reizen in Egypte. Op die site staat een foto waarop het zij-aanzicht van de AIDA Kussmund is te zien. De panoramavrijheid, een auteursrechtelijke beperking, staat het toe om werken in de openbare ruimte te fotograferen. Kunstenaar die werken maken die in de openbare ruimte te zien zijn, moeten dus accepteren dat hun werken in deze openbare plaatsen zullen worden gefotografeerd of gefilmd.

NL Rechtbank EA Brussel 22 december 2016, IEFbe 2133 (fotograaf tegen kledingwinkels) Auteursrecht. Geen toepassing SOFAM-tarieven. Eiser is fotograaf, verweerster is uitbater van kledingwinkels; voor een nieuwe kledinglijn in samenwerking met een 'mediafiguur' is een fotosessie gehouden. Na communicatie zijn photoshop en RAW-bestanden bij hoge uitzondering gedeeld en bleek dat X teleurgesteld was met het resultaat van de fotoshoot; slechts één foto voldeed, maar daarop was de gelaatsuitdrukking 'onflatterend'. Eigen medewerkers hebben de sprekende gelaatsuitdrukking van een andere foto in deze foto verwerkt. Op zender VijfTv werden deze bewerkte versie van foto's medegedeeld; daartegen was een eenzijdig verzoekschrift tegen SBS voor afgegeven. Eisers beroepen zich of de "officiële tarieven" van SOFAM met een verhoging van 200% als forfaitaire vergoeding voor de morele schade; echter nergens wordt naar de SOFAM-tarieven verwezen, zodat ze geen deel uitmaken van de overeenkomst. De schadevergoeding wordt begroot op de auteursrechten die zouden zijn verschuldigd geweest voor één bijkomende "nieuwe" foto, daarin begrepen de kosten van retouchering (€317,40) vermeerderd met de geraamde kosten van de "complex" bewerking die werd uitgevoerd (150%), in totaal: €523,50. Bij gebrek aan bewijs van morele schade kan hiervoor geen vergoeding worden toegekend.

Hof van Cassatie 17 februari 2017, IEFbe 21110 (Cassegrain (Longchamp) tegen Calem) Auteursrecht. Eerder de Voorz. Rb KH Gent en Hof van Beroep Gent [IEFbe 1066]. Verwerping van het cassatieberoep. Oorspronkelijkheid moet slechts worden onderzocht indien er een werk van letterkunde of kunst voorhanden is. Eens toegekend of erkend, blijft een auteursrecht voortbestaan. Beginselen zoals verwatering en inburgering bestaan niet in het auteursrecht. Uit het arrest:

3. Hieruit volgt dat de rechter de vraag naar de oorspronkelijkheid slechts moet onderzoeken indien een werk van letterkunde of kunst voorhanden is, dat uitdrukking vindt in een welbepaalde, concrete vormgeving en derhalve voorwerp kan zijn van de bescherming onder voormeld artikel 1, § 1, eerste lid, Auteurswet 1994.

HvJ EU 1 maart 2017, IEF ; IEFbe ; C‑275/15; ECLI:EU:C:2017:144 (ITV tegen TVCatchup) Mediarecht. Telecom. Auteursrecht. Antwoord (voorlopig alleen Engelstalig):

Artikel 9 van [InfoSocrichtlijn], meer in het bijzonder het begrip „toegang tot de kabel van omroepdiensten”, moet aldus worden uitgelegd dat deze bepaling zich niet uitstrekt tot, en ingevolge deze bepaling niet is toegestaan, een nationaal voorschrift op grond waarvan het auteursrecht niet wordt geschonden in geval van rechtstreekse wederdoorgifte per kabel, daaronder begrepen in voorkomend geval via internet, in het gebied van de oorspronkelijke uitzending, van werken die worden uitgezonden op televisiezenders waarop openbaredienstverplichtingen rusten.

HvJ EU 14 februari 2017, IEF 16599; IEFbe 2092; Advies 3/15 ; ECLI:EU:C:2017:114 (Marrakesh verdrag) Het Verdrag van Marrakesh tot bevordering van de toegang tot gepubliceerde werken voor personen die blind zijn, visueel gehandicapt of anderszins een leeshandicap hebben. Artikel 3 VWEU. Exclusieve externe bevoegdheid van de Europese Unie.

De sluiting van het Verdrag van Marrakesh tot bevordering van de toegang tot gepubliceerde werken voor personen die blind zijn, visueel gehandicapt of anderszins een leeshandicap hebben, valt onder de exclusieve bevoegdheid van de Europese Unie.

NL Rechtbank van KH Brussel 10 januari 2017, IEFbe 2085 (Neoz tegen Imagilights) Modelrecht. Auteursrecht. Neoz produceert onder meer snoerloze tafellampen voor restaurants, hotels, architecten en interieurontwerpers en heeft daarvoor Modelrechten vanaf 2012 ingeschreven voor de tafellamp 'Cooee'. Imagilights produceert herlaadbare snoerloze verlichtingsoplossingen. Gedaagde lanceert een collectie die treffend gelijkt. Deze collectie is gebaseerd op een uit 2008 gedateerde ontwerpen met snoer, die in 2015 zijn omgevormd tot een snoerloos model. Gedaagde roept de nietigheid van het model in. Artikel 25.1, f) GMV komt erop neer dat degene die het artikel inroept aantoont dat het latere model gebruik maakt van een werk dat volgens het recht van een lidstaat voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking komt. Het gebrek aan commercialisatie van de 2008-ontwerpen in de periode tussen de creatie in 2008 en de door eisende partij ingeroepen voorrangsdatum is niet relevant. Het Belgisch auteursrecht legt immers geen enkele voorwaarde van commercialisatie of publiek gebruik op voor het bestaan of inroepen van auteursrecht. Het Divulgatierecht (recht om een werk al dan niet in openbaarheid te brengen) maakt zelfs expliciet deel uit van het Belgisch auteursrecht. Tot slot verbiedt de Berner Conventie om genot of uitoefening afhankelijk te maken va enige formaliteit. De 'Cooee'-collectie maakt auteursrechtinbreuk. De modelrechten van eisende partij worden nietig verklaard.

Conclusie AG HvJ EU 8 februari 2017, IEF 16572; IEFbe2082; IT 2220; ECLI:EU:C:2017:99; C-610/15 (Stichting Brein tegen Ziggo-XS4ALL) Auteursrecht. Peer-to-peer. Zie eerder IEF 13467, IEF 14976; IEF 15422. Indexeringssite met behulp waarvan beschermde werken zonder toestemming van rechthebbenden kunnen worden gedeeld – Artikel 8, lid 3 – Gebruik door een derde van diensten van een tussenpersoon om inbreuk te maken op het auteursrecht – Verzoek om een verbod. Conclusie AG:

Het feit dat een beheerder van een website het mogelijk maakt bestanden te vinden die auteursrechtelijk beschermde werken bevatten en ter uitwisseling worden aangeboden in een peer-to-peernetwerk, door deze bestanden te indexeren en hiervoor te voorzien in een zoekmotor, vormt een mededeling aan het publiek in de zin van artikel 3, lid 1 [InfoSocRichtlijn], indien deze beheerder ervan op de hoogte was dat een werk beschikbaar werd gesteld op het netwerk zonder toestemming van de auteursrechthebbenden en hij niet heeft gereageerd om dit werk ontoegankelijk te maken

HvJ EU 18 januari 2017, IEF 16535; IEFbe 2066; C‑37/16; ECLI:EU:C:2017:22 (SAWP) Auteurs, uitvoerend kunstenaars en andere rechthebbenden verrichten geen dienst in de zin van artikel 24, lid 1, en artikel 25, aanhef en onder a), van de btw-richtlijn ten behoeve van producenten en importeurs van bandrecorders en vergelijkbare inrichtingen en van blanco dragers bij wie collectieve beheersorganisaties voor rekening van de rechthebbenden, maar in eigen naam, bij de verkoop van deze inrichtingen en dragers een heffing innen.

Hof van beroep Gent 22 maart 2016 (beroep dwangsom), Rechtbank EA Oost-Vlaanderen afd. Gent 11 augustus 2015 (dwangsom) Rb KH Gent 13 november 2014 (ten gronde), IEFbe 2055 (Duchêne Design tegen M&M) Auteursrecht. Dwangsommen. Eiseres is distributeur van brillen onder de naam Aptica PD 6194, PD 6195. Haar brillen maken inbreuk op de auteursrechten van verweerders, ontwerper van de brilmonturen Mattew Menthe en Basilic [ten gronde]. Het deskundigenverslag rapporteert 3492 brillen en de gerechtsdeurwaarder heeft 2405 brillen ontvangen. Er volgt een bevel tot betaling van dwangsom voor 1087 brillen à €350, dat is meer dan de maximumdwangsom van €5.000. Er zijn geen dwangsommen verbeurd, de aanvang van de dwangsom is onduidelijk en de rechtbank meent dat een geschatte hoeveelheid geenszins voldoende duidelijk en specifiek is om het uitgangspunt te vormen voor het verbeuren van dwangsommen. Het Hof bekrachtigt het vonnis; handelingen door geïntimeerde gestelde voorafgaand aan haar veroordeling ten gronde kunnen geen aanleiding geven tot het verbeuren van dwangsommen die pas in een latere en later betekende uitspraak worden opgelegd. Stellen dat het begrip voorraad zou slaan op deze die aanwezig was op 6 juni 2013 zou voor gevolg hebben dat geïntimeerde retroactief dwangsommen zou verbeuren voor inbreukmakende handelingen, gesteld voor de uitspraak en de betekening van de veroordeling. De deskundige heeft bovendien de voorraad op dat moment enkel geschat.

Président du Tribunal de commerce de Liège 25 octobre 2016, IEFbe 2028 (Alighieri contre Komono) Droit d'auteur. KOMONO a été créée le 2 janvier 2009 avec pour activité principale la conception, le développement, la production ainsi que la vente de lunettes de soleil et de montres. Coast a modifié un logo composé de trois sphères partagées en deux. Le créateur J a créé le logo pour Alighieri à qui il a concédé un licence d'utilisation. Komono allegue en outre que la conception des trois ronds noirs comprenant des têtes de vis est une conception totalement similaire à oeuvres préexistantes et que cette conception découle donc de choix évident. Il en résulte que Alighieri et monsieur J ont démontré à suffisance le caractère original du logo Alighieri et que Komono et Coast ne contestent pas valablement cette originalité. Chacun des logos a sa propre histoire, radicalement différente, laquelle s'inscrit à l'évidence dans chacun des logos lui donnant une apparence originale totalement distincte sans reprise de l'originalité de l'autre.