Reclamerecht - Droit de la publicité  

Nederlandstalige Ondernemingsrechtbank Brussel 17 oktober 2019, IEFbe 2990; 2019/4980 (EG tegen Apotex) EG is een farmaceutisch bedrijf dat zich toespitst op de ontwikkeling, productie en verkoop van generische geneesmiddelen. EG voerde in diverse media een reclamecampagne om haar bedrijf meer bekendheid te geven.  De reclamecampagne, opgedeeld in verschillende fases (teasing -, reveal - en after gedeelte) zocht antwoord op de vraag: “Wat heeft bijna elke Belg in huis zonder het te weten?”. Het antwoord luidde “EG”.  Daarbij onthulde EG de boodschap “EG – betaalbare geneesmiddelen. Kijk eens thuis bij je rond. De kans is groot dat ook jij EG in huis hebt. Binnenkort vind je de geneesmiddelen van EG in een nieuwe verpakking”.
Apotex, een rechtstreekse concurrent in de sector van de generische geneesmiddelen, verweet EG met haar reclamecampagne reclame te maken voor geneesmiddelen, in strijd met de geneesmiddelenwet en het koninklijk besluit betreffende geneesmiddelenreclame. Ondergeschikt verweet Apotex EG inbreuk te plegen op de algemene regels inzake eerlijke marktpraktijken. Apotex vorderde de staking van de gehele reclamecampagne.
De vorderingen worden afgewezen. De reclame van EG is geen productreclame, maar bedrijfs- of institutionele reclame. Dit valt buiten het toepassingsgebied van de geneesmiddelenwet en het koninklijk besluit betreffende geneesmiddelenreclame.

Ondernemingsrechtbank Antwerpen (afdeling Antwerpen) 16 oktober 2019, IEFbe 2975; A/19/03981 (Stardekk tegen Roomraccoon) Merkenrecht. Vergelijkende reclame. Stardekk commercialiseert een softwarepakket Cubilis voor hotels en restaurants en is houder van dat merk. Roomraccoon commercialiseert een softwarepakket Roomracoon, gericht op dezelfde markt en met vergelijkbare functionaliteiten. Op de website wordt meerdere malen verwezen naar Cubilis, in die zin dat Roomraccoon een alternatief is voor Cubilis. Ook in de broncode van de webpagina komt meerdere malen Cubilis terug. Stardekk vordert dat sprake is van inbreuk op haar merkenrecht en vergelijkende reclame. Volgens de rechtbank is sprake van merkinbreuk op grond van de BVIE en vergelijkende reclame op grond van de WER.

Conclusie AG HvJ EU 28 maart 2019, IEF 18346; IEFbe 2857; ECLI:EU:C:2019:276; C-172/18 (AMS Neve) Bevoegdheid. Merkenrecht. Grondgebied waar de inbreuk heeft plaatsgevonden of dreigt plaats te vinden. Op een website afgebeelde advertenties en verkoopaanbiedingen. Conclusie AG:

Artikel 97, lid 5, van [Uniemerkverordening] moet aldus worden uitgelegd dat wanneer een onderneming, die gevestigd is en haar hoofdkantoor heeft in lidstaat A, aldaar stappen heeft ondernomen om te adverteren voor bepaalde waren en deze onder een teken dat identiek is aan een Uniemerk te koop aan te bieden op een website die is gericht op zowel handelaren als consumenten in lidstaat B, een rechtbank voor het Uniemerk van lidstaat B bevoegd is om uitspraak te doen over een vordering wegens inbreuk op het Uniemerk vanwege deze advertenties en verkoopaanbieding van deze producten op dit grondgebied.

Het is aan de verwijzende rechter om over dit punt een beslissing te nemen bij de toetsing van de bevoegdheid van de rechterlijke instanties van de betrokken lidstaat uit hoofde van artikel 97, lid 5, van verordening nr. 207/2009.

Prejudicieel gestelde vragen aan HvJ EU 26 juli 2018, IEF 18090; RB 3243; IEFbe 2784; C-517/18 (Fédération des fabricants de cigares) Via Minbuza. Verzoekster (Fédération des fabricants de cigares) heeft de minister-president verzocht om intrekking van het decreet inzake de productie, de presentatie, de verkoop en het gebruik van tabak, vaping-producten en voor roken bestemde producten op basis van kruiden andere dan tabak (hierna: decreet). Vervolgens vordert zij de nietigverklaring wegens bevoegdheidsoverschrijding van de stilzwijgende beslissing waarmee de minister-president haar verzoek heeft afgewezen. Verzoekster stelt dat het decreet zijn bevoegdheid overschrijdt door vermeldingen toe te voegen die niet zijn voorzien bij de richtlijn. Tevens zou het decreet een onevenredige inbreuk vormen op de vrijheid van ondernemerschap, de vrijheid van meningsuiting en het recht op eigendom. Verweerder (minister van Solidariteit en Volksgezondheid) concludeert primair tot schorsing van de behandeling en subsidiair, tot afwijzing van het verzoek. De société nationale d’exploitation industrielle des tabacs et allumettes (interveniënt) betoogt dat een letterlijke uitlegging van de richtlijn zou leiden tot het verbod van bepaalde merknamen, die essentieel zijn voor de identificatie van het product en dat artikel 13 van de richtlijn problematisch is vanuit het oogpunt van het recht op eigendom, de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van ondernemerschap en de beginselen van evenredigheid en rechtszekerheid, zelfs wanneer een procedure op tegenspraak is voorzien.

Voorz. NL Rechtbank van Koophandel Brussel 22 juni 2017, IEFbe 2670 (EDF Luminus tegen Vlaams Energiebedrijf) EDF levert als energieleverancier onder meer elektriciteit en aardgas. Het Vlaams Energiebedrijf (VEB) werd in januari 2012 opgericht door de Vlaamse Regering, onder de vorm van een N.V. EDF betwist de wettigheid van het optreden van het VEB als “energieleverancier” ten aanzien van de afnemers-aanbestedende overheden. Dit deel van de vordering is ongegrond. Het VEB handelt in rol van “groothandelaar” en dat veronderstelt een beheer van de klantrelaties. Een andere zienswijze gaat in tegen bepalingen die de aanbestedende overheden juist de mogelijkheid geven om een beroep te doen op de rechtsfiguur van de aankoopcentrale. De bewering dat de energieprijs “gemiddeld goedkoper” zou zijn bij het VEB, maakt een misleidende reclame uit. Het VEB heeft immers geen garantie van de lagere prijzen. Dit deel van de vordering is gegrond.

Voorz. NL Rechtbank van Koophandel Brussel 20 juli 2017, IEFbe 2667 (SCA Hygience Products tegen Ontex) Reclamerecht. Eisende partij is de Belgische dochtervennootschap van de internationale groep SCA. SCA is gespecialiseerd in producten voor persoonlijke hygiëne. Zij vervaardigt producten tegen incontinentie onder het merk “TENA” en “TENA Men”. Ontex lanceerde onder het merk “iD” producten tegen incontinentie, waaronder de nieuwe productlijn “iD for Men”. In recente reclame prijst Ontex haar producten “iD for Men” aan onder de titel “Product van het Jaar 2017”. Volgens SCA vormt deze reclame een vergelijkende reclame. Partijen zijn rechtstreekse concurrenten van elkaar. Concrete gegevens over het onderzoek waarop Ontex zich baseert zijn niet beschikbaar. Nu Ontex deze informatie niet verstrekt, is de vergelijking niet controleerbaar en haar reclame niet objectief. Deze reclame moet worden verboden. De vordering is gegrond.

Hof van beroep Gent 9 oktober 2017, IEFbe 2624 (Cressana tegen Urmale) De redactie is op zoek naar: Voorz. Rechtbank van Koophandel Gent (afd. Gent) 7 oktober 2015, om deze aan dit bericht toe te voegen redactie@ie-forum.be. Urmale stelt dat Cressana inbreuk maakt door afbrekende mededelingen te doen aan consumenten over Urmale of haar producten, in het bijzonder haar waterkersproduct 'Watercress Plus'. Cressana dagvaarde De Levensbloem in gedwongen tussenkomst ertoe strekkende strijdig te handelen met de eerlijke marktpraktijken. De eerste rechter stelde Urmale in het gelijk en zegde voor recht dat De Levensbloem inbreuk begaat door in misleidende, niet gefundeerde beweringen zonder noodzaak naar het product van Cressana te verwijzen. Het hof bevestigt het bestreden vonnis, behalve voor zover de oorspronkelijke tegeneis ongegrond verklaard werd. De e-mail van Cressana dat het product van Urmale een “rommelproduct eerste klas” is, is reclame en in zijn geheel denigrerend. Voorts kan Cressana de gezondheidsaanspraken niet maken met slechts een verwijzing naar een studie van een universiteitsprofessor. Zij toont wel aan dat Urmale ongeoorloofde gezondheidsclaims maakt in haar reclame aan het publiek.

Voorz. NL Rechtbank van Koophandel Brussel 20 november 2017, IEFbe 2651 (Proximus tegen Telenet Group) Reclamerecht. Proximus en Telenet zijn concurrenten van elkaar en allebei actief in de telecommunicatiesector. Het geschil handelt over de publiciteit van Telenet voor haar internetabonnementen onder de benamingen “Basic Internet”, “Internet Fiber 100” en “Internet Fiber 200”. Volgens Proximus verwijst Telenet in haar publiciteit op een absolute wijze naar de internetsnelheden die haar abonnementen aanbieden. De reclame vormt geen misleidende handelspraktijk, want de gemiddelde consument weet dat de snelheid waarmee met surft kan variëren in functie van tal van factoren. De aankondiging van absolute snelheden maken wel een misleidende omissie uit. Op de website moet de consument het initiatief nemen om op ‘meer info’ te klikken om de corrigerende informatie over de snelheden te zien. Telenet had duidelijk moeten vermelden dat het maximale snelheden betreft en pleegt derhalve inbreuk op artikel VI.99 WER.

Hof van beroep Gent 22 januari 2018, IEFbe 2637 (Isolatie & Constructie tegen Verpola) De redactie is op zoek naar: Rb van Koophandel Gent (afd. Brugge) 28 februari 2017​, om deze aan dit bericht toe te voegen redactie@ie-forum.be. Isolatie & Constructie drijft handel onder de benaming Isotrie en is actief in de bouwsector, meer bepaald in het spuiten van polyurethaan (“PUR”) in bepaalde fasen van het bouwproces als isolatiemateriaal. Ook Verpola is actief in de bouwsector en commercialiseert een gamma van isolatiechapes onder de naam “Betopor”. Op de website van Verpola zijn (hyper)links aanwezig naar negatieve artikelen over PUR. Isotrie meent dat Verpola zich hierdoor schuldig maakt aan verboden vergelijkende en misleidende reclame. De rechter in eerste aanleg wees de hoofdeis en tegeneis af als ongegrond. Het hof bevestigt het bestreden vonnis. De artikelen op de website van Verpola voldoen aan het objectiviteitsvereiste. Het vormen geen gratuite en louter subjectieve uitingen. Er is geen sprake van verboden vergelijkende reclame. Er is ook geen sprake van misleidende reclame, want Verpola maakt aannemelijk dat de plaatsing van Betopor voldoende thermische weerstand biedt.

Conclusie AG HvJ EU 4 juli 2018, IEF 17815; IEFbe 2641; LS&R 1625; RB 3162;  ECLI:EU:C:2018:530; C‑220/17 (Planta Tabak) Merkenrecht. Tabak. Reclame. Verbod om tabaksproducten met een kenmerkend aroma in de handel te brengen. Overgangsperiode voor tabaksproducten met een kenmerkend aroma waarvan het verkoopvolume in de gehele Europese Unie 3 % of meer van een bepaalde productcategorie vertegenwoordigt. Verbod van elementen of kenmerken die verwijzen naar een smaak, geur- of smaakstoffen of andere additieven, of het ontbreken daarvan. Toepassing op tabaksproducten met een kenmerkend aroma die na 20 mei 2016 nog steeds in de handel mogen worden gebracht. Conclusie AG:

1)      Bij het onderzoek van de eerste prejudiciële vraag, onder b), is niet gebleken van feiten of omstandigheden die de geldigheid kunnen aantasten van artikel 7, leden 1, 7 en 14, [Tabaksrichtlijn].

2)      Artikel 13, lid 1, onder c), van richtlijn 2014/40 moet aldus worden uitgelegd dat het de lidstaten verplicht om te verbieden dat op de etikettering van verpakkingseenheden, op de buitenverpakking en op het tabaksproduct zelf elementen of kenmerken worden aangebracht die verwijzen naar een smaak, geur- of smaakstoffen of andere additieven, en zulks ook wanneer het niet om reclame-uitingen gaat en het gebruik van de ingrediënten nog is toegestaan.