Merkenrecht - Droit des marques  

HVJ EU 12 september 2019, IEF 18692; IEFbe 2947; ECLI:EU:C:2019:724 (Koton tegen EUIPO) Nadal Esteban heeft bij het EUIPO een aanvraag ingediend voor een teken als Uniemerk, voor waren en diensten van de klassen 25, 35 en 39 (kledingstukken, reclame en transport). Rekwirante, een onderneming die kledingstukken, schoeisel en accessoires produceert en verkoopt, heeft oppositie ingesteld op grond van kwade trouw in verband met oudere merken. Ongeacht het feit dat de tekens overeenstemmen en interveniënt kennis had van de oudere merken van rekwirante, zijn volgens het EUIPO de diensten waarvoor de twee merken zijn ingeschreven in te hoge mate verschillend om van kwade trouw te kunnen spreken. Wat zijn de criteria op grond waarvan kan worden bepaald of sprake is van kwade trouw in een situatie waarin verwarringsgevaar bestaat? Kwade trouw moet worden beoordeeld in het licht van alle omstandigheden van het geval. Daarnaast moeten de volgende criteria in acht worden genomen: (i) de vraag of de aanvrager wist dat verwarringsgevaar bestaat, (ii) de commerciële logica achter de indiening van de aanvraag tot inschrijving, en (iii) chronologie van de gebeurtenissen die de inschrijving hebben gekenmerkt. 

HvJ EU 12 september 2019, IEF 18689, IEFbe 2944; ECLI:EU:C:2019:725 (AS tegen Deutsches Patent- und Markenamt) AS verzocht het DPMA om inschrijving van het “#darferdas?“ als merk voor waren, waaronder kledingstukken, schoeisel en hoofddeksels. Het DPMA stelde dat het teken in kwestie onderscheidend vermogen zou missen. De verwijzende rechter overweegt dat de eis van het onderscheidend vermogen niet inhoudt dat het teken in elk denkbaar gebruik als merk te beschouwen is, maar dat er significante en evidente mogelijkheden bestaan om dat teken zo te gebruiken dat het door het publiek zonder moeite als merk kan worden opgevat. Aangezien twijfels bestaan, vroeg de verwijzende rechter om toetsing van de juistheid van deze overwegingen. Slechts als er geen andere aanwijzingen zijn, moet de vraag of er sprake is van onderscheidend vermogen van een teken, worden beantwoord in het licht van de gebruiksvormen die gelet op de gewoonten van de betrokken economische sector, in de praktijk significant kunnen zijn. In eerste plaats moet echter worden gekeken naar alle relevante feiten en omstandigheden, waaronder ook alle waarschijnlijke gebruiksvormen van het teken begrepen.

Voorzitter van de Nederlandstalige Ondernemingsrechtbank Brussel 20 december 2018, IEF18660, IEFbe 2935 (Omroepvereniging MAX/ VZW MAX) Merkenrecht. Omroepvereniging Max is een Nederlandse publieke omroep op het gebied van radio en televisie. De uitzendingen van Omroep Max worden ook in België uitgezonden. Omroep Max opereert onder de naam “Omroep MAX”, dan wel gewoon “MAX”. Ook de programma’s verwijzen naar de naam. VZW Max is een radiostation die onder de naam Max radio-uitzendingen aanbood. Omroep Max vordert staking van het gebruik door VZW Max met betrekking tot radio-uitzendingen van het teken “MAX”, waardoor sprake is van schending van de merkenrechten in de zin van art. 2.20.1.a BVIE. De vordering wordt toegewezen. Er is sprake van schending van de merkenrechten.

Svea Hovrätt, Patent- och marknadsöverdomstol (Zweden) 14 juni 2019, IEF 18629, IEFbe 2923; C-456/19 (Aktiebolaget Östgötatrafiken) Via MinBuza: Östgötatrafiken (verzoekster) bezit bepaalde beeldmerken, heeft een aanvraag voor een merk gedaan bij het bureau voor intellectuele eigendom in Zweden voor de beschildering van voertuigen op een bepaalde manier. Deze zijn afgewezen, omdat ze louter decoratief zijn en niet als aanduiding van de diensten dienen. Tegen deze beslissing heeft verzoekster beroep ingesteld in eerste instantie, welke is verworpen. In tweede instantie (bij de verwijzende rechter) vordert verzoekster opnieuw dat zij beeldmerken aanvraagt op basis van al eerder ingeschreven beeldmerken. Verwijzende rechter wil weten of positiemerken, omschreven als ellipsen van verschillende omvang in rood, wit en oranje, aangebracht op bussen en treinen waarmee diensten worden verricht, of deze merken onderscheidend vermogen hebben gelet op de rechtspraak van het Hof.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 26 juli 2019, IEF 18611, IEFbe 2919; ECLI:NL:RBROT:2019:6271 (Stichting WOW tegen WOW Lijnbaan) Merkenrecht. Handelsnaamrecht. Stichting WOW is een onderneming en bestaat uit onder andere hostels en studio’s. Ze is houdster van de WOW-merken. WOW Lijnbaan exploiteert fastfood/takeaway eetgelegenheden. Bij de exploitatie en aanbieden van hun waren en diensten gebruiken zij handelsnamen en tekens met het element WOW erin. Stichting WOW vordert iedere inbreuk van WOW Lijnbaan op haar merk- en handelsnaamrechten te staken, uitdrukkelijk die van het aanbieden van waren of diensten met het element “wow”. Het lukt Stichting WOW niet de inbreuken aan te tonen. De rechtbank wijst het gevorderde af.

Rechtbank Den Haag 24 juli 2019, IEF 18609, IEFbe 2918; ECLI:NL:RBDHA:2019:7528 (Abbott tegen Kamstra) 843a Rv-incident. Goede procesorde. Zie eerder [IEF 17126] [IEF 17132] [IEF 18193]. Het gaat in de hoofdzaak om een art. 843a Rv-incident. Kamstra vordert het incident tegen Abbott en is gericht op enige instructie van de hoofdzaak. Het dient echter enkel en alleen de vrijwaringszaak. Dit past niet in het systeem van Rv en leidt tot met de goede procesorde strijdige vertraging in de hoofdzaak en levert in dit geval ook misbruik van recht op, omdat het een op voorhand zinloze vordering is. Voor zover het incident is ingesteld met het oog op het voeren van verweer in de hoofdzaak en een voorgenomen reconventionele vordering, is het een buiten de reikwijdte van artikel 843a Rv vallende fishing expedition. De rechtbank wijst de inzage vordering dus af.

Hof van beroep Gent 2 juni 2019, IEF 18604 IEFbe 2917 (Kruidvat tegen Spa Monopole) Merkenrecht. Kruidvat is een keten van drogisterijen in onder andere Nederland en België. Spa Monopole produceert Belgisch mineraalwater gekend als ‘Spa’ en commercialiseert dit water onder verschillende benamingen in combinatie met Spa. Kruidvat brengt verzorgingsproducten op de markt onder het merk 'spa secrets' en 'sense of spa'. Centraal staat de vraag of derde partijen vrij gebruik kunnen maken van het teken ‘spa’ op de verpakking van cosmetica, zelfs als onderdeel van het merk. Het Hof oordeelt dat zulk gebruik inderdaad dient ter aanduiding van een kenmerk van de waar, en daarom onder de beperking van artikel 2.23 BVIE valt. Als eerste rechtbank ooit in de Benelux oordeelt het Hof dat de vordering tot merkinbreuk van Spa Monopole dient te worden afgewezen.

Nederlandstalige Ondernemingsrechtbank Brussel 16 juli 2019, IEF 18598, IEFbe 2915 (Converse tegen Carrefour) Merkenrecht. Converse is een Amerikaans schoenenfabrikant die schoenen produceert. Carrefour maakt deel uit van de Carrefour Groep. Converse voert diverse procedures over haar merken in Nederland en België. Twee toeleveranciers van Carrefour, Sporttrading en Leisure and Sports Gear NV kwamen vrijwillig tussen in de procedure. Converse stelt dat er sprake is van merkinbreuk op de litigieuze schoenen door Carrefour en vordert onder meer schorsing van de procedure. De vorderingen van Converse worden afgewezen.

Rechtbank Den Haag 17 juli 2019, IEF 18597, IEFbe 2914; ECLI:NL:RBDHA:2019:7314 (Primark tegen Fashion Linq) Merkenrecht. Onderscheidend vermogen. Fashion Linq is een groothandelbedrijf die zich richt op onder meer ontwerpen van modeproducten. Afnemers bestellen kleding zoals ontworpen en gepresenteerd van eigen merken van Fashion Linq of bij wijze van private label producten. Het is houdster van de merken ‘de Denim & Co-merken’. Primark is een winkelconcern dat betaalbare modeproducten aanbiedt. Primark verkoopt kleding onder het teken ‘Denim Co’ en gebruikt dit teken op prijskaartjes en labels. Fashion Linq viel Primark aan op haar langdurig en op grote schaal gebruik van Denim Co op basis van BNL en EU merken. Het eerste verweer van Primark slaagt al, namelijk dat Denim & Co voldoende onderscheidend vermogen ontbeert.

Rechtbank Den Haag 3 juli 2019, IEF 18589, IEFbe 2913; ECLI:NL:RBDHA:2019:6874 (Hennessy tegen Simizy) Inbreuk. Merkenrecht. Hennessy cs maken deel uit van het concern Luis Vuitton Moët Hennessy. Hennessy zijn houdsters van een aantal merken voor (onder meer) alcoholhoudende dranken. Simizy verhandelt alcoholhoudende dranken in de Europese Unie met als specialisme de handel in champagnegoederen. Deze zaak gaat over gestelde inbreuk op de Hennessy-merken door Simizy in Nederland/de Benelux, bij parallelimport van champagne en cognac onder de Hennessy-merken. Het zwaartepunt van het verwijt van Hennessy ligt uiteindelijk op het gesteld inbreukmakend gebruik van de Hennessy-merken, bestaande uit het aanbieden in Nederland van Hennessy-merkproducten, het ter verhandeling en aanbieding in Nederland in voorraad hebben van deze producten en gebruik van de Hennessy-merken in stukken voor zakelijk gebruik. De rechtbank veroordeelt Simizy inbreuk te staken.