Hof van beroep Brussel 14 mei 2019, IEFbe 3515; rolnr. 2017/AR/970 (PI Pharma tegen MSD) MSD is een Amerikaanse farmaceutische onderneming en heeft het geneesmiddel Montelukast ontwikkeld. Ze is daarbij merkhouder van het EU en Benelux woordmerk Singulair. PI Pharma is een onderneming actief in de parallelinvoer van geneesmiddelen en wenste vanuit Polen het geneesmiddel van MSD te herpakken. MSD is van mening dat het herpakken van het geneesmiddel inbreuk maakt op haar merkenrechten en kreeg in eerste aanleg gelijk. Het hof beoordeelt het herpakken van het geneesmiddel aan de hand van de BMS-voorwaarden. Het hof gaat mee in het hoger beroep door PI Pharma wat betreft de eerste en vierde BMS-voorwaarde. Wat betreft de derde voorwaarde, omtrent de duidelijke vermelding wie het product heeft omgepakt, oordeelt het hof dat de verpakkingen van PI Pharma hier niet aan voldoen. Een inbreukvordering van MSD op grond van haar auteursrechten verklaart het hof tot slot ongegrond.

Ondernemingsrechtbank Brussel 12 november 2019, IEFbe 3509; rolnr. A/17/00823 (Sky tegen Skyworth) Skyworth is een Chinese onderneming die elektronica ontwikkelt en is daarnaast houder van het woord-beeldmerk Skyworth. Dit woord-beeldmerk is internationaal ingeschreven, waaronder een specifieke benoeming in de Benelux. Sky stelt dat Skyworth haar merk niet gebruikt in de Benelux. De ondernemingsrechtbank is het eens met Sky en stelt het verval in van het merkenrecht voor zover de merkinschrijving ziet op het Benelux-gedeelte van de inschrijving. Skyworth is tussentijds een ander woordmerk internationaal in gaan schrijven, dat na oppositie van Sky, is geweigerd tot inschrijving.

Hof van beroep Antwerpen 15 januari 2018, IEFbe 3514; rolnr. 2016/AR/230 (Robertino Mazara tegen The Belizia Shoe) Robertino Mazara stelt dat The Belizia Shoe de afgelopen vijf jaar geen normaal gebruik heeft gemaakt van het internationale woordmerk CEBO, voor schoeisel en schoensmeer. Hierdoor maakt Robertino Mazara aanspraak op de vervallenverklaring van het merk en dit is gegrond verklaard in eerste aanleg. Het hof acht het hoger beroep gegrond. Hernieuwd gebruik van het merk geschiedde slechts 3 maanden voorafgaand aan de instelling van de vordering tot vervallenverklaring, waardoor dit niet als normaal gebruik kan worden gekwalificeerd. 

Hof van beroep Brussel 30 augustus 2019, IEFbe 3513; rolnr. 2016/AR/1652 (Redijan New tegen Werkman) Werkman is een grote onderneming in de markt van hoefijzers, waarbij ze hoefijzers produceert en verhandeld. Zij bezit dan ook een tweetal Unie-beeldmerken waaruit de letter W wordt gevormd uit hoefijzers. Redijan heeft in haar catalogus van juni 2012 een foto gebruikt waarop de website van Werkman te zien is, inclusief diens ingeschreven Unie-beeldmerk. Redijan verkoopt tevens hoefijzers, maar heeft nog maar een klein aandeel op de markt. Het hof stelt vast dat door het plaatsen van deze foto binnen haar catalogus, Reijan inbreuk pleegt op het merk van Werkman. De individuele hoefijzers zelf, die Werkman produceert en verkoopt, zijn daarentegen niet beschermd door het intellectueel eigendomsrecht. Ten aanzien van het woordmerk Werkman wordt er volgens het hof geen ongeoorloofd gebruik aangenomen.

Ondernemingsrechtbank Antwerpen 16 juni 2022, IEFbe 3528; rolnr. A/21/3648 (Reprobel tegen Coolblue) Reprobel, de vennootschap belast met de inning en de verdeling van reprografievergoedingen in België, vordert van Coolblue België onder meer de betaling van bepaalde reprografievergoedingen die zij in 2015 aan Coolblue had gefactureerd. De rechter oordeelt dat de oude Belgische reprografieregelgeving waarop de vorderingen van Reprobel zijn gesteund (deels) strijdig was met het Unierecht zoals onder meer bevestigd door het Hof van Justitie in zijn Hewlett-Packard Belgium arrest van 12 november 2015 in de zaak C-572/13. Aangezien Reprobel een overheidsorgaan is in de zin van de rechtspraak van het Hof van Justitie, en het betrokken geschil dus verticaal is, heeft deze strijdigheid tot gevolg dat de betrokken Belgische reprografieregelgeving (deels) buiten toepassing moet worden gelaten. Aangezien Reprobel moet worden beschouwd als de ‘intellectuele accipiens’ van de betaalde reprografievergoedingen, heeft deze strijdigheid eveneens tot gevolg dat Reprobel gehouden is tot de terugbetaling van de onverschuldigd betaalde reprografievergoedingen door Coolblue.

Hof van Beroep Antwerpen 17 juni 2019, IEFbe 3508; rolnr. 2017/AR/2317 (X tegen Autodesk, Adobe en Microsoft) Via een anonieme bron hebben Autodesk, Adobe en Microsoft te horen gekregen dat X gebruik zou maken van illegale kopieën van hun software voor professionele doeleinden. In eerste aanleg oordeelt de rechtbank dat X meerdere inbreuken heeft gemaakt op de auteursrechten van geïntimeerden. Het hof acht tevens dat X met zekerheid illegale software heeft gebruikt voor commerciële doeleinden. Het wordt X vervolgens ook verboden om enige illegale reproducties van de software in bezit te hebben, tijdelijk te reproduceren, de gelegenheid te geven te reproduceren en om te gaan tot een mededeling aan het publiek. Tot slot wordt X tevens veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding.

Hof van Beroep Antwerpen 21 januari 2019, IEFbe 3507; rolnr. 2016/AR/2197 (Acteurs en Ilias tegen Muzikanten) Bij het muziektheaterstuk "Kreutzersonate, Als het verlangen maar stopt" van acteurs en Ilias hebben muzikanten geholpen met de muzikale dramaturgie van ongeveer twintig muziekmomenten binnen het stuk. Het hof oordeelt dat beide muzikanten auteursrechthebbende zijn op de muzikale dramaturgie binnen het theaterstuk. Hierdoor wordt een schadevergoeding toegewezen aan de muzikanten op grond van hun auteursrecht, voor zover de patrimoniale rechten destijds niet waren overgedragen aan SABAM, vereniging van auteurs, componisten en uitgevers.

Hof van beroep Brussel 30 augustus 2019, IEFbe 3512; rolnr. 2016/AR/1143 (Altunis Trading tegen X) Altunis heeft oppositie ingesteld tegen de inschrijving van het gecombineerde woord/beeldmerk van X. Het BBIE heeft in eerste instantie geoordeeld dat de oppositie wordt afgewezen, waarna Altunis in hoger beroep komt tegen deze beslissing. Het hof besluit tot ongegrondheid van het hoger beroep. Hierbij sluit het hof aan bij het door het BBIE overwogene dat de merkaanvraag in een andere klasse wordt gedaan dan waar Altunis zijn merken op heeft ingeschreven. Hierbij is er dus geen sprake van soortgelijkheid van waren en diensten, waardoor niet wordt overgegaan tot vergelijking van de tekens.

Hof van beroep Brussel 28 oktober 2019, IEFbe 3510; rolnr. 2019/AR/20 (Service Plus tegen Lavazza) Service Plus was een distributeur van onder andere Lavazza producten in België en Nederland tot 31 december 2017 en bezit verscheidene domeinnamen met het woordmerk Lavazza. Na beëindiging van de distributieovereenkomst tussen Service Plus en Lavazza, vordert Lavazza staking van de aanhoudende merkinbreuk op haar woordmerk, waaronder in het gebruik van de domeinnamen van Service Plus. Lavazza beweert vervolgens dat Service Plus zowel online als offline inbreuk maakt op haar merkenrechten. In de offline context oordeelt het hof dat de gedragingen van Service Plus contrasteren met de omstandigheid dat Service Plus het offline gebruik van het merk moest staken na december 2017. In eerste aanleg is er ten aanzien van het offline merkgebruik dus terecht een stakingsbevel opgelegd. In de online context, betreft het voornamelijk domeinnamen en e-mailadressen waarin wordt gebruik gemaakt van het Lavazza woordmerk. Door het gebruik van het woordmerk binnen het domeinnaam als uithangbord, pleegt Service Plus tevens online inbreuk op het woordmerk Lavazza. Tot slot kan in het kader van de stakingsprocedure niet de overdracht van de domeinnamen worden bevolen.

Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen afdeling Gent 17 december 2018, IEFbe 3506; rolnr. 17/1187/A (Siemens tegen Femtech, Quadco Structures en X) Siemens kreeg een melding vanuit het veiligheidsmechanisme in haar software, waaruit blijkt dat gebruik wordt gemaakt van een illegale licentie omtrent deze software. Op grond van het deskundigenverslag is komen vast te staan dat de illegaal verkregen software, waar Siemens auteursrechten op heeft, wordt gebruikt door de verwerende partijen. Ook bleek dat de software meermaals en recentelijk is gebruikt, waarbij de software bovendien via een file op naam van X als eigenaar op de computers van Femtech en Quadco Structures werd geïnstalleerd. De rechtbank acht elk van hen aansprakelijk voor de geleden schade door het niet voorhanden hebben van een geldige licentie.