Prejudicieel vragen gesteld aan HvJ EU 7 februari 2018, IEFbe 2549; IT 2545; C-142/18 (Skype Communications) Telecom. Skype Communications (hierna: Skype), een vennootschap naar Luxemburgs recht, verstrekt met haar software haar gebruikers een spraaktelefonie- en teleconferentiedienst op internet. Met de betaaloptie SkypeOut kan de gebruiker van Skype bovendien naar vaste of mobiele nummers van het openbare geschakelde telefonienetwerk (hierna: PSTN) bellen. Het ontvangen van oproepen met SkypeOUt is niet mogelijk. De oproep via SkypeOut is eerst een overbrenging van signalen via het openbare internet (eerste segment) en vervolgens een overbrenging van signalen via het PSTN (tweede segment). De gebruiker van SkypeOut staat niet in een contractuele verhouding tot de exploitanten van PSTN. Skype heeft met deze exploitanten voorafgaande overeenkomsten gesloten en zij worden voor hun diensten door Skype vergoed. Het Belgisch Instituut voor postdiensten en telecommunicatie (hierna: BIPT) heeft Skype gevraagd een kennisgeving van haar dienst SkypeOut in te dienen. Skype heeft hieraan geen gevolg gegeven omdat zij in België geen activiteit uitoefent en meent geen enkele elektronische-communicatiedienst (hierna: ECD) aan te bieden. Naar Belgisch recht mag het aanbieden of het doorverkopen van ECD’s pas aanvangen na een kennisgeving aan het BIPT (artikel 9, §1 WEC). Skype en het BIPT zijn het niet eens over de vraag of de dienst SkypeOut als ECD moet worden gekwalificeerd en dus of voor die dienst een voorafgaande kennisgeving verplicht is.

Hof van Beroep Antwerpen 16 jan 2017 en Voorz. Rechtbank van Koophandel (en afd.) Antwerpen, 10 februari 2016, IEFbe 2543 (STAR Events tegen SABAM) Auteursrecht. Naburige rechten. Appellant organiseert evenementen, waaronder Studio 54 in het Antwerpse sportpaleis, zonder toestemming tot mededeling van werken uit het door SABAM beheerde repertoire. De voorzitter stelt de inbreuk vast en beveelt staking van mededeling aan het publiek van muzieknummers. Het argument van appellante dat de eerste rechter zijn stakingsbevoegdheid veel te ruim zou hebben opgevat door niet te specificeren welke toelatingsvoorwaarden moeten worden nageleefd, wordt afgewezen. Terecht argumenteert de geïntimeerde dat hier herhalingsgevaar naar de toekomst toe bestaat. Aan de stakingsrechter behoort het niet te bepalen aan welke voorwaarden het voorafgaand verlenen van toelating wordt onderworpen. Enkel en alleen de rechthebbende of zijn gemachtigde bepaalt immers onder welke voorwaarden hij akkoord gaat met mededeling aan het publiek van zijn beschermde werken. De rechter heeft wel de bevoegdheid a posteriori het al dan niet rechtmatige karakter van het concreet optreden te beoordelen. Het hof bevestigt het bestreden vonnis.

Gecombineerde noot gepubliceerd onder vier arresten van het HvJEU over het mededelingsrecht: The Pirate Bay (Brein/Ziggo), Filmspeler, GS Media en Svensson, NJ 2018/114, p. 1700-1705. 1.1. de introductie van het world wide web (het wereldwijde web) in het begin van de jaren negentig was een ware revolutie. Oudere NJ-lezers herinneren zich nog het internet van voor die tijd: geen mooi opgemaakte webpagina’s, maar kale tekst waar nergens op te klikken viel. Het WWW maakte het mogelijk om met behulp van een webbrowser gemakkelijk door het snel groeiende informatieaanbod van het internet te navigeren. daarbij speelde de hyperlink, een verwijzing in ‘hypertext’ naar het webadres van een document, een essentiële rol. Voortaan konden internetgebruikers door het aanklikken van een link direct naar andere pagina’s op het web worden geleid, waar deze zich ook bevonden. Zo werd de hyperlink een belangrijke bouwsteen van het moderne internet.

1.2. de hierboven afgedrukte vier arresten van het HvJ EU betreffen de vraag of en onder welke omstandigheden het zonder toestemming van de auteursrechthebbende geoorloofd is naar een document te hyperlinken. Jarenlang werd er in auteursrechtkringen voetstoots van uitgegaan dat linken gewoon is toegestaan. Een hyperlink, zo werd algemeen aan genomen, is weinig anders dan een digitale literatuurverwijzing. Voor een voetnoot is toch ook geen toestemming van de auteur vereist? Bovendien, als voor iedere hyperlink toestemming zou moeten worden gevraagd, kon het world wide web wel sluiten. de enkeling die over deze kwestie anders dacht, werd destijds nauwelijks serieus genomen (G. Brunt, ‘Is de hyperlink hyperlink?’, IT&Recht 1997‑I, p. 1‑2).

Hof van beroep Antwerpen 27 maart 2018, IEFbe 2542 (Flow Tech tegen Telenet) Marktpraktijken. Flow Tech is actief in de telecomsector  voor consultancy en ontwerp/verdeling van hard- en software. Na beëindiging van de jarenlange samenwerking met Telenet. Telenet zou Flow Tech gaan gebruiken, dat is tegen de eerlijke marktpraktijken. Er wordt bevolen tot onmiddellijke stopzetting en staking van het gebruik van enig met het teken "Flow Tech" overstemmend teken zoals "Flow Technologie" onder verbeurte van een dwangsom van 10.000 per vastgestelde inbreuk. Publicatie van een rectificatietekst in een duidelijk zichtbare balk van minstens een kwart van de startpagina van de website, gedurende 30 dagen. Rechtsplegingsvergoeding van 12.000 per aanleg per zaak (twee gevoegde zaken).

“Platforms, Internet access providers and IP enforcement”, Brussels 20 April 2018, Hilton Grand Place, One day Conference
Platforms and internet access providers play a key role when it comes to enhance the enforcement of IP rights in a digital environment. A number of legislative documents in this respect have recently been delivered or are about to be delivered, both at EU and Belgian level. Moreover, the case law has considerably evolved, while the various stakeholders have made significant progress in several respects. Therefore, the Belgian groups of AIPPI and ALAI have decided to join their forces in order to set up a conference on this topic. The presentations will address successively the recent legislative and jurisprudential developments (by EU and Belgian officials as well as magistrates), some major legal issues such as liability and non-liability related remedies (by academics and lawyers). Representatives of Right holders (trademarks and copyright), Platforms and Access providers will share their views and experiences addressing both the practical needs and specific legal issues. Lees verder

Cour d'appel Bruxelles 25 november 2016 et Tribunal Comm. FR 4 mars 2015, IEFbe 2537 (Cortefiel-Quiral contre Levi Strauss) Le signe a été utilisé pour la commercialisation d'au moins un pantalon, c'est sur ce genre de vêtement qu'il est, entre autres, également utilisé par la demanderesse; les produits sont identiques. Le Tribunal de Commerce Francophone de Bruxelles conformément à l'article 9.1.a) et 9.1.c) RMC, interdit aux défenderesses de faire usages, dans la vie des affaires, du signe incriminé, sous peine d'une astreinte de €600 par unique fair d'usage en contravention à cette injonction. La cour ordonne la radiation de la cause inscrite sous le numéro 2015/AR/1068 du rôle général de la cour.

EHRM grote kamer 5 september 2017, IT 2533; IEFbe 2540; ECLI:CE:ECHR:2017:0905JUD006149608; Appl. no 61496/08 (Barbulescu tegen Roemenië) Privacy. Eerder oordeelde het EHRM dat het lezen van privé-email verstuurd met werkmail geen schending van de privacy is [IT 1961]. De Grote Kamer komt tot het omgekeerde oordeel [persbericht].

Rechtbank Den Haag 28 maart 2018, IEF 17613; IEF 2539 (Cosanta tegen Caesar; Cosanta tegen Chemrade) Merkenrecht. Cosanta geeft advies op het gebied van gevaarlijke stoffen en levert een softwareapplicatie met de naam STOFFENMANAGER. De eerste versie is in opdracht van Ministerie SZW door TNO, Arbo Unie en Beco ontwikkeld en als gratis open source software aangeboden. Cosanta stelt dat Caesar Consult en ChemRADE op ontoelaatbare wijze gebruik maken van het merk STOFFENMANAGER. Vorderingen worden afgewezen. In reconventie wordt merk STOFFENMANAGER nietig verklaard. Het woordbestanddeel 'stoffen' verwijst naar de gevaarlijke stoffen waarvan de applicatie Stoffenmanager de risico's in kaart brengt. Het woordbestanddeel 'manager' verwijst naar de structurering van informatie omtrent deze stoffen, teneinde de blootstelling aan deze stoffen te kunnen beoordelen en beheersen. Er is geen sprake van inburgering voor noch misleiding wegens het gebruik van de term STOFFENMANAGER.

Cour d'appel de Bruxelles 28 octobre 2016 et Pres. Trib. Comm. Bruxelles 12 avril 2012, IEFbe 2535 (Yesco contre Université Libre de Bruxelles) Droit d'auteur. Yesco a son siège social à proximité de l'ULB, elle exploite une officine de photocopies. Sur le deuxième comptoir du magasin un trieur bleu compartimenté de pochettes transparantes en plastique contenant des photocopies de couvertures de différents ouvrages. Le Tribunal de Commerce de Bruxelles constate en fait et dis en droit que Yesco a porté atteinte aux droits d'auteur dont l'ULB est titulaire en reproduisant pour les vendre ou les proposer à la vente des ouvrages publiés et édités par cette dernière et plus particulièrement trois livres. Le tribunal ordonne la cessation de l'atteinte aux droits de l'ULB. Cet ordre de cessation prononcé par le premier juge n'est pas trop vague en ce qu'il interdit la reproduction illicite d'ouvrages protégés par le droit d'auteur édités par l'U.L.B.

HvJ EU 10 april 2018, IT 2530; IEFbe 2536; ECLI:EU:C:2018:221; C-320/16 (strafzaak tegen Uber France) Vervoer. Informatiemaatschappij. Bemiddelingsdienst waardoor met behulp van een smartphone-applicatie niet-professionele chauffeurs die hun eigen voertuig gebruiken tegen betaling in contact kunnen worden gebracht met personen die een stadstraject wenen af te leggen. Uit het perscommuniqué: De lidstaten kunnen de illegale uitoefening van vervoersactiviteiten in het kader van de UberPop-dienst verbieden en bestraffen zonder voorafgaande kennisgeving aande Commissie van het wetsontwerp tot strafbaarstelling van een dergelijke uitoefening. HvJ EU:

Artikel 1 van richtlijn 98/34/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 juni 1998 betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften en regels betreffende de diensten van de informatiemaatschappij, zoals gewijzigd bij richtlijn 98/48/EG van het Europees Parlement en de Raad van 20 juli 1998, en artikel 2, lid 2, onder d), van richtlijn 2006/123/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 betreffende diensten op de interne markt, moeten aldus worden uitgelegd dat een nationale wettelijke regeling die strafsancties stelt op het organiseren van een systeem waarbij klanten in contact worden gebracht met personen die tegen betaling personenvervoer over de weg verrichten met behulp van voertuigen met minder dan tien plaatsen, zonder daartoe over een vergunning te beschikken, een „dienst op het gebied van vervoer” betreft voor zover zij van toepassing is op een bemiddelingsdienst die wordt aangeboden door middel van een smartphone-applicatie en die deel uitmaakt van een dienstenpakket waarvan het voornaamste aspect de vervoersdienst is. Een dergelijke dienst is uitgesloten van de werkingssfeer van die richtlijnen.