HR 20 september 2024, IEF 22249, IEFbe 3786; ECLI:NL:HR:2024:1263 (Anne Frank Fonds tegen Anne Frank Stichting c.s.). De Anne Frank Stichting, Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen en Vereniging voor Onderzoek en Ontsluiting van Historische Teksten (hierna: verweerders) hebben in samenwerking een nieuwe wetenschappelijke online editie van alle manuscripten van Anne Frank uitgebracht. Het Anne Frank Fonds (hierna: het Fonds) stelt dat verweerders daarmee inbreuk maken op haar auteursrechten. Hoewel haar rechten op (delen van) de werken van Anne Frank naar buitenlands recht inmiddels zijn verlopen, maakt zij naar Nederlands recht nog steeds aanspraak op deze rechten tot 2037. Om het Fonds tegemoet te komen, maken verweerders gebruik van geo-blocking: internetgebruikers in Nederland wordt de toegang tot de website met daarop de nieuwe editie van de manuscripten geweigerd. Volgens het Fonds is dat niet genoeg, nu Nederlandse internetgebruikers de website alsnog kunnen bereiken door middel van een VPN. Het Fonds vordert in kort geding de staking van de inbreuk, maar de voorzieningenrechter gaat daar niet in mee. In hoger beroep vordert het Fonds hetzelfde, maar ook het hof wijst de vordering af. Het standpunt van het Fonds dat de nieuwe editie op een Nederlands publiek is gericht doet daar niet aan af. Het Fonds gaat in cassatie en neemt nogmaals hetzelfde standpunt in. De ‘gerichtheid’ van de website zou volgens haar niet afhangen van de wil van verweerders, maar van de feitelijke omstandigheden.

OGH 27 augustus 2024, IEF 22246; IEFbe 3785; 4Ob97/24d (Eiser tegen gedaagden). De uitgever (hierna: eiser) van de kinderboekenserie Der Räuber Hotzenplotz heeft een politieke partij in rechte aangesproken voor merk- en auteursrechtinbreuk. Gedaagden hebben haar boekomslag verwerkt in een politieke campagne, waarmee kritiek werd geuit op het beleid van een Oostenrijkse burgemeester. Volgens eiser is de reproductie in strijd met haar merk- en auteursrecht. Gedurende de behandeling in hoger beroep stellen gedaagden een beroep in bij de hoogste Oostenrijkse rechter (hierna: het OGH) met het argument dat hun afbeelding een op zichzelf staand werk is, dan wel een parodie. Het OGH verklaart het beroep niet-ontvankelijk, maar geeft desondanks een interessante analyse.

UPC CoA 6 augustus 2024, IEF 22244, IEFbe 3784; UPC_CoA_205/2024 (Nera Innovations tegen Xiaomi). Deze zaak gaat over de betekening van een memorie van eis aan verweerders in China. Nera Innovations leidt inbreukacties in tegen Xiaomi. Een van de Xiaomi-ondernemingen is gevestigd in Nederland, één in Duitsland (hierna: Xiaomi DE) en twee in China (hierna: Xiaomi China). Nera Innovations verzocht het Gerecht in Eerste Aanleg dat de betekening van de memorie van eis aan Xiaomi China mocht verlopen via Xiaomi DE, overeenkomstig Rule 271.5 (a) RoP. Het Gerecht in Eerste Aanleg heeft dit afgewezen.

UPC CoA 29 juli 2024, IEF 22243, IEFbe 3783; UPC_CoA_69/2024 en UPC_CoA_70/2024 (NEC Corporation tegen TCL). NEC heeft bij het Gerecht in Eerste Aanleg van München inbreukprocedures ingeleid tegen bepaalde TCL-bedrijven, waaronder de Aziatische TCL-bedrijven. In het kader van deze procedures heeft NEC bij het Gerecht in Eerste Aanleg verzocht dat de betekening van de memorie van eis zou plaatsvinden per e-mail aan [persoon X] volgens Rule 275.1 RoP, of door openbare betekening in de vorm van een schriftelijke kennisgeving die zou worden opgehangen in de voor het publiek toegankelijke ruimtes van het Gerecht in Eerste Aanleg van München. Deze verzoeken zijn afgewezen, want naar het oordeel van het Gerecht in Eerste Aanleg van München staat Rule 275 RoP de rechtbank niet toe om iemand aan te wijzen die gemachtigd is om betekening of kennisgeving in ontvangst te nemen, als die persoon niet is aangemeld als bereid om namens de verweerder de betekening of kennisgeving van de vordering op een elektronisch adres in ontvangst te nemen en er was geen rechtsgrondslag om [persoon X] aan te wijzen als de persoon die gemachtigd was om betekening of kennisgeving in ontvangst te nemen. Daarnaast is volgens Rule 275.1 RoP altijd een daadwerkelijke maar vergeefse poging tot betekening vereist tot Rule 275.1 RoP van toepassing wordt. NEC gaat in beroep tegen deze beslissing.

High Court of Justice 8 juli 2024, IEF 22230, IEFbe 3782; [2024] EWHC 1727 (IPEC) (AGA Rangemaster Group Limited tegen UK Innovations Group Limited en Michael Patrick McGinley). De Britse rechter doet in deze zaak uitspraak over een geschil tussen AGA Rangemaster Group Limited (hierna: AGA) enerzijds en UK Innovations Group Limited en Michael Patrick McGinley (hierna: gedaagden) anderzijds. AGA is de fabrikant en verkoper van de populaire Britse AGA-kookfornuizen. Gedaagden specialiseren zich in de installatie en verkoop van elektronische kooksystemen, onder andere met betrekking tot AGA-fornuizen. Met andere woorden, zij refurbishen AGA-fornuizen zodat die op stroom kunnen werken en zij verkopen de aangepaste modellen vervolgens door aan derden. AGA heeft in beginsel geen bezwaar tegen deze praktijk. Echter, AGA stelt dat gedaagden te ver gaan in hun bewerkingen en in hun marketing, wat beide inbreuk zou maken op haar merkrechten. Ook stelt zij dat het door gedaagden geïnstalleerde bedieningspaneel in de AGA-fornuizen inbreuk maakt op het auteursrecht dat AGA heeft op een modeltekening van een van haar eigen fornuizen. Gedaagden zijn het niet met de stellingen eens.

Hof van beroep Antwerpen 12 juni 2024, IEFbe 3781 (Momad tegen Straf Wonen en Straf Verzekerd). Appellante in de zaak is MOMAD BV (hierna: Momad), de exploitant van een makelaarskantoor in Antwerpen. Voor haar makelaarsdiensten is Momad merkhoudster van het Benelux woordmerk ¨Straf¨. Geïntimeerden zijn STRAF WONEN COMM.V. en STRAF VERZEKERD BV (tezamen hierna: gedaagden): zij verlenen makelaarsdiensten in vastgoed enerzijds en verzekeringen en hypotheken anderzijds. Voor hun werkzaamheden gebruiken zij het teken ¨Straf¨. Momad stelt dat dit gebruik inbreuk maakt op haar rechten en vordert de staking daarvan bij de rechter. In eerste aanleg krijgt zij gelijk voor zover het gebruik van gedaagden ziet op de makelaarsdiensten in vastgoed; voor hun diensten in verzekeringen en hypotheken mogen gedaagden het teken blijven gebruiken. Hiertegen gaat Momad in beroep, met als verzoek om het gebruik alsnog volledig te verbieden. Gedaagden verzoeken het hof om het hoger beroep ongegrond te verklaren.

Artikel geschreven door Caroline Theunis, advocaat.

Op 11 juli 2024 belichtte IE-Forum.be het geschil tussen Belgische wielercommunity The Women Peloton (TWP) en Peloton Interactive Inc. (PI), een Amerikaans bedrijf voor o.m. fitnesstoestellen. Inmiddels is bekend geworden welke overwegingen van het hof van beroep van Brussel aanleiding gaven tot het verbod van de naam “The Women Peloton”.

Per 1 augustus 2024 is de AI Act in werking getreden. De AI Act is een belangrijke stap van de Europese Commissie om een geharmoniseerd regelgevend kader te creëren voor kunstmatige intelligentie (AI) binnen de Europese Unie. De AI Act heeft als doel de interne markt beter te laten functioneren door een uniform wettelijk kader vast te stellen voor de ontwikkeling, het op de markt brengen, het in gebruik nemen en het gebruik van AI-systemen binnen de Europese Unie.

Wilt u meer weten over de AI Act, zoals de achtergrond, het toepassingsbereik en de kernprincipes én bent u ook benieuwd naar de invloed van de AI (Act) op IE-rechten? Op onze databank IE-C staat een uitgebreid inleidend commentaar op de AI Act. Het commentaar leest u hier.

In de recente zaak AGA Rangemaster v UK Innovations ([2024] EWHC 1727 (IPEC)) heeft de UK Intellectual Property Enterprise Court een belangrijke uitspraak gedaan die zowel merkenrecht als auteursrecht betreft. De zaak richtte zich op de verkoop van gereviseerde AGA-fornuizen door UK Innovations, waarbij AGA stelde dat hun handelsmerken waren geschonden en auteursrecht was geschonden door het gebruik van een ontwerptekening voor een bedieningspaneel. Hoewel de rechter instemde met de inbreuk op de handelsmerken, werd de auteursrechtelijke claim verworpen op grond van een wettelijke uitzondering.

Cour de cassation 5 juni 2024, IEF 22219, IEFbe 3775; Case C-412/24 (Fauré Le Page Paris SAS tegen Goyard ST-Honoré SAS). Een merk is nietig als deze tot misleiding van het publiek kan leiden, bijvoorbeeld ten aanzien van de aard, herkomst of hoedanigheid van de waren of diensten waar het merk betrekking op heeft (art. 4 lid 1 sub g Merkenrichtlijn). Maar wat als de misleiding in plaats daarvan ziet op eigenschappen van de merkhouder? Deze vraag speelt zich af in de zaak tussen Goyard ST-Honoré SAS (hierna: Goyard) en Fauré Le Page Paris SAS (hierna: Fauré). Fauré richt zich op de productie en verkoop van onder andere leren koffers en tassen. Hoewel zij in 2009 is opgericht, staat het door haar gebruikte merk geregistreerd als 'Fauré Le Page Paris 1717'. Deze naam suggereert dat Fauré de werkzaamheden voortzet van Maison Fauré Le Page, een bedrijf dat tot aan 1992 vergelijkbare producten verkocht onder vrijwel dezelfde naam. Het feit dat dit niet daadwerkelijk het geval is, maakt het merk van Fauré volgens Goyard misleidend. De rechter geeft Goyard, na doorverwijzing naar de cassatierechter, gelijk. Zij oordeelt dat de misleidende aard van een merk niet alleen beperkt hoeft te zijn tot de betrokken waren of diensten. Ook de eigenschappen van de merkhouder, zoals het jaar van oprichting, kunnen een rol spelen. Dergelijke eigenschappen kunnen namelijk het koopgedrag van consumenten beïnvloeden, vooral in sectoren voor luxegoederen (consumenten hechten waarde aan ervaring). Fauré stelt dat de uitspraak in strijd is met de Emanuel uitspraak van het Europese Hof: daarin beperkt het Hof zich voor haar oordeel over misleiding wel degelijk tot de betrokken waren en diensten. Fauré gaat dan ook in cassatie; op aanbevelen van de Advocaat-Generaal dient de cassatierechter een aantal prejudiciële vragen in bij het Hof: