Ondernemingsrechtbank Antwerpen 16 juni 2022, IEFbe 3528; rolnr. A/21/3648 (Reprobel tegen Coolblue) Reprobel, de vennootschap belast met de inning en de verdeling van reprografievergoedingen in België, vordert van Coolblue België onder meer de betaling van bepaalde reprografievergoedingen die zij in 2015 aan Coolblue had gefactureerd. De rechter oordeelt dat de oude Belgische reprografieregelgeving waarop de vorderingen van Reprobel zijn gesteund (deels) strijdig was met het Unierecht zoals onder meer bevestigd door het Hof van Justitie in zijn Hewlett-Packard Belgium arrest van 12 november 2015 in de zaak C-572/13. Aangezien Reprobel een overheidsorgaan is in de zin van de rechtspraak van het Hof van Justitie, en het betrokken geschil dus verticaal is, heeft deze strijdigheid tot gevolg dat de betrokken Belgische reprografieregelgeving (deels) buiten toepassing moet worden gelaten. Aangezien Reprobel moet worden beschouwd als de ‘intellectuele accipiens’ van de betaalde reprografievergoedingen, heeft deze strijdigheid eveneens tot gevolg dat Reprobel gehouden is tot de terugbetaling van de onverschuldigd betaalde reprografievergoedingen door Coolblue.

Hof van Beroep Antwerpen 17 juni 2019, IEFbe 3508; rolnr. 2017/AR/2317 (X tegen Autodesk, Adobe en Microsoft) Via een anonieme bron hebben Autodesk, Adobe en Microsoft te horen gekregen dat X gebruik zou maken van illegale kopieën van hun software voor professionele doeleinden. In eerste aanleg oordeelt de rechtbank dat X meerdere inbreuken heeft gemaakt op de auteursrechten van geïntimeerden. Het hof acht tevens dat X met zekerheid illegale software heeft gebruikt voor commerciële doeleinden. Het wordt X vervolgens ook verboden om enige illegale reproducties van de software in bezit te hebben, tijdelijk te reproduceren, de gelegenheid te geven te reproduceren en om te gaan tot een mededeling aan het publiek. Tot slot wordt X tevens veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding.

Hof van Beroep Antwerpen 21 januari 2019, IEFbe 3507; rolnr. 2016/AR/2197 (Acteurs en Ilias tegen Muzikanten) Bij het muziektheaterstuk "Kreutzersonate, Als het verlangen maar stopt" van acteurs en Ilias hebben muzikanten geholpen met de muzikale dramaturgie van ongeveer twintig muziekmomenten binnen het stuk. Het hof oordeelt dat beide muzikanten auteursrechthebbende zijn op de muzikale dramaturgie binnen het theaterstuk. Hierdoor wordt een schadevergoeding toegewezen aan de muzikanten op grond van hun auteursrecht, voor zover de patrimoniale rechten destijds niet waren overgedragen aan SABAM, vereniging van auteurs, componisten en uitgevers.

Hof van beroep Brussel 30 augustus 2019, IEFbe 3512; rolnr. 2016/AR/1143 (Altunis Trading tegen X) Altunis heeft oppositie ingesteld tegen de inschrijving van het gecombineerde woord/beeldmerk van X. Het BBIE heeft in eerste instantie geoordeeld dat de oppositie wordt afgewezen, waarna Altunis in hoger beroep komt tegen deze beslissing. Het hof besluit tot ongegrondheid van het hoger beroep. Hierbij sluit het hof aan bij het door het BBIE overwogene dat de merkaanvraag in een andere klasse wordt gedaan dan waar Altunis zijn merken op heeft ingeschreven. Hierbij is er dus geen sprake van soortgelijkheid van waren en diensten, waardoor niet wordt overgegaan tot vergelijking van de tekens.

Hof van beroep Brussel 28 oktober 2019, IEFbe 3510; rolnr. 2019/AR/20 (Service Plus tegen Lavazza) Service Plus was een distributeur van onder andere Lavazza producten in België en Nederland tot 31 december 2017 en bezit verscheidene domeinnamen met het woordmerk Lavazza. Na beëindiging van de distributieovereenkomst tussen Service Plus en Lavazza, vordert Lavazza staking van de aanhoudende merkinbreuk op haar woordmerk, waaronder in het gebruik van de domeinnamen van Service Plus. Lavazza beweert vervolgens dat Service Plus zowel online als offline inbreuk maakt op haar merkenrechten. In de offline context oordeelt het hof dat de gedragingen van Service Plus contrasteren met de omstandigheid dat Service Plus het offline gebruik van het merk moest staken na december 2017. In eerste aanleg is er ten aanzien van het offline merkgebruik dus terecht een stakingsbevel opgelegd. In de online context, betreft het voornamelijk domeinnamen en e-mailadressen waarin wordt gebruik gemaakt van het Lavazza woordmerk. Door het gebruik van het woordmerk binnen het domeinnaam als uithangbord, pleegt Service Plus tevens online inbreuk op het woordmerk Lavazza. Tot slot kan in het kader van de stakingsprocedure niet de overdracht van de domeinnamen worden bevolen.

Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen afdeling Gent 17 december 2018, IEFbe 3506; rolnr. 17/1187/A (Siemens tegen Femtech, Quadco Structures en X) Siemens kreeg een melding vanuit het veiligheidsmechanisme in haar software, waaruit blijkt dat gebruik wordt gemaakt van een illegale licentie omtrent deze software. Op grond van het deskundigenverslag is komen vast te staan dat de illegaal verkregen software, waar Siemens auteursrechten op heeft, wordt gebruikt door de verwerende partijen. Ook bleek dat de software meermaals en recentelijk is gebruikt, waarbij de software bovendien via een file op naam van X als eigenaar op de computers van Femtech en Quadco Structures werd geïnstalleerd. De rechtbank acht elk van hen aansprakelijk voor de geleden schade door het niet voorhanden hebben van een geldige licentie.

Hof van beroep Brussel 9 september 2019, IEFbe 3505; rolnr. 2016/AR/1870 (Glenn Sestig Architects tegen Roell Diamonds & Jewels) Glenn Sestig Architects heeft voor Juwelier Slaets een winkelinrichting ontworpen die uiteindelijk niet door Slaets is gerealiseerd. Door een zevental foto's is dit ontwerp van de juwelierszaak publiek toegankelijk gemaakt op de website van Glenn Sestig Architects. Roell Diamonds & Jewels is ook een juwelierszaak en maakt sinds de verhuizing naar een groter winkelpand volgens Glenn Sestig Architects inbreuk op haar auteursrecht, vanwege de omstandigheid dat de nieuwe winkelinrichting volgens Glenn Sestig Architects is nagemaakt van haar eerder niet gerealiseerde ontwerp voor Juwelier Slaets. De vorderingen van Glenn Sestig Architects die berusten op het niet-ingeschreven Gemeenschapsmodel falen. Ook ten aanzien van het auteursrecht slagen deze vorderingen niet, gezien het hof geen auteursrecht uit hoofde van Glenn Sestig Architects vaststelt. De vorderingen van Glenn Sestig Architects worden dus verworpen.

Inhoudsopgave van BMM Bulletin 2-2022. Het BMM Bulletin wordt in opdracht van de Beneluxvereniging voor Merken- en Modellenrecht uitgegeven door uitgeverij deLex en verschijnt drie maal per jaar.

REDACTIONEEL • DE LA RÉDACTION
Internet en merk • Marques et internet I Maarten Rijks en Marjolein Driessen

I N T E R N E T   E N   M E R K   •   M A R Q U E S   E T   I N T E R N E T
From the offline world to the online world: Diversification of uses likely to infringe trade mark rights. An overview of recent
Belgian case law I Sophie Lens
Platformaansprakelijkheid in het Benelux-merkenrecht I Margot van Gerwen
Internationale bevoegdheid in merkenzaken – overwegingen voor het aanpakken van online merkinbreuk I Manon Rieger-Jansen

Hof van beroep Gent 25 september 2019, IEFbe 3503; rolnr. 2017/NT/998 (Lego tegen X) X heeft een partij namaakhorloges van het merk Lego geïmporteerd, waarvoor hij is opgepakt. Op strafrechtelijk gebied heeft X dan ook tien maanden cel en een geldboete voor het importeren van de nepproducten gekregen. Het hof stelt in hoger beroep vast dat na het aangetekende hoger beroep, het een jaar heeft geduurd voordat partijen aanwezig konden zijn bij de inleidingszitting. Hierdoor oordeelt het hof dat er sprake is van niet-verantwoorde vertraging bij behandeling van deze zaak, waarmee het hof rekening houdt inzake de strafoplegging. Ook is X in eerste aanleg veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding aan Lego. Deze veroordeling wordt bevestigd het hof. De nadruk wordt gelegd op het licentieprogramma van Lego en het niet toegestaan gebruik van diens merk.

Hof van beroep Gent 30 juni 2022, IEFbe 3525 (X tegen Y). Zie eerste aanleg [IEFbe 3330]. Inzake een geschil omtrent eerlijke marktpraktijken, beval de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Kortrijk op eenzijdig verzoekschrift de aanstelling van een sekwester tot het vrijwaren/veiligstellen van bewijsmateriaal. De sekwester verkreeg hierbij de machtiging om toegang te nemen tot de maatschappelijke zetel en het productieatelier van de geviseerde vennootschap enerzijds en de privéwoningen van de bestuurder en een medewerker van deze vennootschap anderzijds. De sekwester mocht er zonder enige beperking de nodige zoekopdrachten uitvoeren en niet enkel een lijst van 8 gezochte stukken in beslag nemen, maar ook elk stuk dat hij relevant achtte in het kader van zijn opdracht. De voorzitter bepaalde hierbij een vertrouwelijkheidskring van personen die kennis mochten nemen van de stukken, waartoe eisende partij niet behoorde. Eisende partij beriep zich enkel op een vermoeden van schending van oneerlijke marktpraktijken (en dus niet op een vermoeden van schending van het recht op bescherming van bedrijfsgeheimen of van een intellectueel eigendomsrecht). Op derdenverzet (IEFbe 3330) oordeelde de voorzitter dat het Belgisch recht vooralsnog geen wetsbepaling of rechtsbeginsel kent dat in een burgerlijk bewijsbeslag voorziet waarbij gedwongen toegang wordt genomen tot privéruimten van een betrokken partij teneinde bepaalde documenten/gegevens in beslag te nemen.