Prej. vragen aan HvJ EU 22 september 2016, IEFbe 2120; IT 2250; RB 2829; C-54/17 - 1 (AGCM tegen Wind Telecomunicazioni) en C-55/17 (AGCM tegen Vodafone Omnitel) Verzoeksters zijn telecombedrijven. Verweerster AGCM (ITA NMa) heeft een handelwijze van verzoeksters bestaande in de activering van diensten (het instellen van een internet- en voicemaildienst) op simkaarten voor mobiele telefoons zonder dat de consumenten van tevoren daarover waren geïnformeerd en zonder dat zij daarvoor toestemming hadden gegeven, zodat zij niet wisten dat hun eventueel kosten in rekening konden worden gebracht, bij besluit van 06-03-2012 als agressieve handelspraktijk aangemerkt en beboet. Verzoeksters zijn daartegen opgekomen bij de bestuursrechter Lazio wegens onbevoegdheid van verweerster. De Rb wijst het beroep 18-02-2013 toe. De bevoegdheid om niet-gevraagde levering van diensten te bestraffen zou uitsluitend aan AGCOM (de CommunicatieAut) toekomen. Verweerster gaat in beroep en stelt dat de Rb het specialiteitsbeginsel onjuist heeft uitgelegd. De zaak ligt nu voor bij de ITA RvS.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 14 februari 2017, IEF 16666; IEFbe 2119 (Nationale Notaris tegen Nationale Notariskluis) Merkenrecht. De door eiseres ingestelde eiswijziging is een eisvermindering en daarom hoeft de betreffende akte niet bij deurwaardersexplooit te zijn betekend. Eiseres toont een recente print van de website, waaruit blijkt dat gedaagde nog geen (volledig) gevolg heeft gegeven aan haar toezegging de naam Nationale Notariskluis niet meer te gebruiken. De voorzieningenrechter beveelt gebruik van (de) Nationale Notariskluis op straffe van een dwangsom. De onweersproken proceskostenvordering ex 1019h Rv is €8.323, wordt toegewezen.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 15 maart 2017, IEF 16659; IEFbe 2118 (Koylu Kip tegen Köylü Food BVBA) Merkenrecht. Handelsnaam. Incident. De zaak is eerder aangehouden ex 30 EEX vanwege Belgische procedure ten gronde [IEFbe 2023]; in de hoofdzaak is dat nog het geval (parkeerrol van 4 oktober 2017) voor het nemen van akte. Het incident tot staking van het teken KÖYLÜ, KOYLU of overeenstemmend teken, wordt afgewezen. Verbod tot gebruik van het merk in Nederland heeft geen spoedeisend belang vanwege de niet-betwiste stelling dat KÖYLÜ in Nederland geen producten meer levert.

Rechtbank Amsterdam 8 maart 2017, IEF 16658; IEFbe 2117 ECLI:NL:RBAMS:2017:1259 (eiser tegen Otazu) Merkverval. Verbod teken. Mediarecht. Eiser is (indirect) bestuurder van Otazu geweest. Otazu is houder van OTAZU-woordmerken, voor sieraden. Na faillissement heeft de curator merkrechten verkocht. Eiser voert thans een teken op tassen, waarvan de aanvraag na oppositie is geweigerd vanwege verwarringsgevaar met de Otazu-merken. Het Benelux-woordmerk OTAZU is meer dan vijf jaar niet normaal gebruikt en is vervalrijp voor bepaalde onderdelen (horloges, schoenen, optische instrumenten, bril(accessoires) en beveelt de doorhaling. In reconventie wordt eiser verboden het teken te gebruiken, omdat daarin de letters O-T-A-Z-U zijn te ontwaren. Eiser dient zicht te onthouden van uitingen die de suggestie wekken dat gedaagden bij de maffia betrokken zijn of voortvluchtig of namaakproducten verkopen.

Tribunal UE 14 mars 2017, IEFbe 2116; ECLI:EU:T:2017:161; T-174/16 (Wessel-Werk contre Wolf PVG) Semelles de suceur d’aspirateur. Par décision du 18 février 2016, rectifiée par décision du 14 mars 2016 (ci-après la « décision attaquée »), la chambre de recours de l’EUIPO a accueilli le recours, annulé la décision de la division d’annulation et déclaré nul le dessin ou modèle contesté. Le recours est rejeté.

HvJ EU 16 maart 2017, IEF 16656; IEFbe 2115; ECLI:EU:C:2017:218 (AKM tegen Zürs.net) Auteursrecht en naburige rechten in de informatiemaatschappij. Uitzending van televisieprogramma’s via een lokaal kabelnetwerk. Nationale regeling die voorziet in uitzonderingen voor installaties die de toegang voor maximaal 500 abonnees mogelijk maken en voor de doorgifte van publieke omroepuitzendingen op het nationale grondgebied. HvJ EU:

Artikel 3, lid 1 [InfoSocRl] en artikel 11 bis [BC] moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich niet verzetten tegen een nationale wettelijke regeling als aan de orde in het hoofdgeding, op grond waarvan voor een gelijktijdige, volledige en onveranderde doorgifte van omroepuitzendingen van de nationale omroeporganisatie, door middel van kabels die op het nationale grondgebied liggen, geen toestemming van de auteur uit hoofde van het uitsluitende recht van mededeling aan het publiek hoeft te worden verkregen, voor zover deze doorgifte een louter technisch communicatiemiddel vormt en daarmee door de auteur van het werk rekening is gehouden bij de oorspronkelijke toestemming tot mededeling ervan, hetgeen de verwijzende rechter dient na te gaan;

Artikel 5 van richtlijn 2001/29, en in het bijzonder lid 3, onder o), ervan, moet aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale wettelijke regeling als aan de orde in het hoofdgeding, op grond waarvan voor een omroepuitzending via een gemeenschappelijke antenne-installatie geen toestemming van de auteur uit hoofde van het uitsluitende recht van mededeling aan het publiek hoeft te worden verkregen, wanneer bij de installatie niet meer dan 500 abonnees zijn aangesloten, en dat deze wettelijke regeling bijgevolg moet worden toegepast in overeenstemming met artikel 3, lid 1, van deze richtlijn, hetgeen de verwijzende rechter dient na te gaan.

HvJ EU 15 maart 2017, IT 2247; IEFbe 2114; ECLI:EU:C:2017:214; C-536/15 (Tele2 c.s. tegen ACM) Provider. Verwerking persoonsgegevens. Telefooninlichtingendiensten en telefoongidsen – Richtlijn 2002/58/EG – Artikel 12 – Abonneelijsten – Terbeschikkingstelling van persoonsgegevens van abonnees ten behoeve van het verstrekken van openbare telefooninlichtingendiensten en telefoongidsen – Toestemming van de abonnee – Onderscheid naargelang van de lidstaat waarin de openbare telefooninlichtingendienst en telefoongids worden verstrekt – Discriminatieverbod. Persbericht: De toestemming van een telefoonabonnee voor publicatie van zijn gegevens dekt tevens het gebruik van die gegevens in een andere lidstaat. Door het in grote mate geharmoniseerde regelgevingskader kan de naleving van de voorschriften op het gebied van de bescherming van persoonsgegevens van abonnees in de gehele Unie op dezelfde wijze worden gewaarborgd HvJ EU:

1) Artikel 25, lid 2 Universeledienstrichtlijn moet aldus worden uitgelegd dat onder het begrip „verzoeken” in dat artikel ook wordt begrepen het verzoek van een onderneming die is gevestigd in een andere lidstaat dan die waarin de ondernemingen zijn gevestigd die telefoonnummers aan abonnees toekennen, en die verzoekt om de relevante informatie waarover deze ondernemingen beschikken, ten behoeve van het verstrekken van openbare telefooninlichtingendiensten en telefoongidsen in deze lidstaat en/of in andere lidstaten.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 15 februari 2017, IEF 16654; IEFbe 2113 (Quality is our Recipe LLC en Wendy’s) Merkenrecht. Vervallgenverklaring. QIOR maakt deel uit van een multinationaal snel-service hamburgerbedrijf en is franchisegever in en buiten de VS. Sinds 1988 exploiteert WENDY'S een snackbar, waarvoor een Beneluxwoordmerk is ingeschreven. QIOR vordert vervallenverklaring en doorhaling van Beneluxmerk WENDY'S vanwege niet-normaal gebruik. De vordering wordt afgewezen voor wat betreft klasse 43 voor horecadiensten. In Nederland bevinden zich circa 4.800 snackbars, waarvan ongeveer 3.600 buurtsnackbars met één lokale vestiging; het zijn geen 'formulespelers'. Deze kenmerken van de snackbarmarkt zijn van belang bij het vaststellen of de exploitatie van het merk reëel is. Een zekere geografisch spreiding is dus niet noodzakelijk noch van een kwantitatieve omvang. De naam staat op de gevel, de ramen, op het interieur, op verpakkingen, op kassabonnen, werkkleding en er is beperkt reclame gemaakt, maar dat wettigt niet het oordeel dat er geen sprake is van normaal merkgebruik in de betrokken sector. De vordering wordt toegewezen voor de klassen 39 en 30, snacks en snackproducten. De etenswaren zijn verbruiksgoederen die veelal snel en zonder grote opmerkzaamheid worden gekocht, in het algemeen voorgefabriceerde bevroren producten. Naast het standaard snackbarassortiment, verkoopt ze de WENDY'S Hamburger en Stick, maar dit wordt niet onderbouwd. Doorhaling ex 1.14 aanhef en onder b wordt bevolen.

Prejudiciële vragen gesteld aan HvJ EU 19 januari 2017, IT 2245; IEFbe 2112; IEF C-40/17 (Fashion ID tegen Verbraucherzentrale NRW) Bescherming persoonsgegevens; plaatsing cookies. Verzoekster is een online bedrijf in modeartikelen. Verweerster de DUI ‘Consumentenbond’. Facebook intervenieert in de zaak aan de zijde van verzoekster. Het gaat om de plaatsing van een ‘vind ik leuk’ knop (plug-in) op verzoeksters website. Verweerster is een zaak begonnen om van verzoekster te vorderen dat zij zich van het gebruik van de knop onthoudt zolang zij niet aan (vier genoemde) voorwaarden voldoet. Het gaat om gegevensverzameling waarvoor verzoekster toestemming aan de bezoekers van de site zou moeten vragen. De rechter in eerste aanleg wijst de vordering gedeeltelijk toe, maar wijst het door verweerster onder punt 4 gevorderde af (luidende: ‘Wanneer u gebruiker van een sociaal netwerk bent en niet wenst dat het sociale netwerk via onze website gegevens over u verzamelt en koppelt aan de bij dit netwerk opgeslagen gebruikersgegevens, dient u zich vóór het bezoek aan onze website uit te loggen van het sociale netwerk.’

Prejudiciële vragen gesteld aan HvJ EU 22 december 2016, IT 2244; IEFbe 2111; C-25/17 (Jehovah's getuigen) Verzamelen persoonsgegevens in kader geloofsverkondiging. De wervingspraktijk van de geloofsgemeenschap Jehovah’s getuigen is naar ik aanneem algemeen bekend. Het gaat in deze zaak om de bescherming van persoonsgegevens. De (natuurlijke) personen die langs de deuren gaan noteren zaken over de bezochte adressen op notitieblaadjes, memoblaadjes en dergelijke, met name als geheugensteuntje voor een volgend bezoek. In het informatieblad ‘Onze koninkrijksdienst’ van november 2011 stond een artikel was een opsomming opgenomen welke gegevens de leden over de bezochte adressen zouden kunnen noteren (zoals gezinssamenstelling, geloof en dergelijke). Deze passage is één maal kort behandeld in een ledenbijeenkomst. Daarna volgde in juli 2012 een artikel over het bereiken van ‘anderstaligen’. Wanneer een lid stuit op een niet-Fins sprekende burger wordt hem geadviseerd de gegevens door te geven aan de dienstopziener zodat er iemand gevonden kan worden die de betreffende taal spreekt. Hiervan wordt een lijst bijgehouden. Ook bestaat er een lijst van personen die niet meer benaderd wensen te worden (de ‘verbodslijst’). De toezichthouder gegevensbescherming (verweerder) bepaalt dat het verwerken van dit soort gegevens onder de wet persoonsgegevens valt.