Beste kandidaten voor Miss.Vlaanderen niet uit Vlaanderen
Redactionele bijdrage ingezonden door Christophe Du Jardin, Baker&McKenzie Antwerpen. In het najaar is het zover. Dan kan men kandideren voor domeinnamen met .vlaanderen en .brussels extensies. Zoals gebruikelijk, mag niet iedereen deze extensies onmiddellijk aanvragen, maar zijn er aanvragers die voorrang krijgen. Deze extensies worden in vijf fasen opengesteld. Eerst zijn de houders van geregistreerde merken aan zet, tijdens de sunrise periode. Daarna is er een in drie fasen opgedeelde limited registration periode, waarin eerst 'overheden, organisaties en ondernemingen', vervolgens 'particulieren' en tenslotte om het even wie een gooi naar hun gewenste domeinnaam kunnen doen. De laatste fase is die van de open registraties.
Sunrise: De sunrise periode loopt van 1 september 2014 tot en met 1 oktober 2014. Door hun merknaam te laten opnemen in de databank van de Trademark Clearinghouse verkrijgen merkhouders een zogenaamd SMD bestand (waarbij 'SMD' staat voor 'Signed Mark Data') waarmee hun registrar de met hun merknaam overeenstemmende .vlaanderen of .brussels bij DNS kan aanvragen. Dit gebeurt volgens het principe 'wie eerst komt, eerst maalt' (first come, first served, of FCFS). Het voor de sunrise periode in aanmerking komende gezelschap is beperkt tot houders van geldig ingeschreven Benelux merken, Gemeenschapsmerken of internationale merkinschrijvingen met opeising van de Benelux, en dus in feite ook weer niet zo beperkt.
Limited registration - fase 1: Tijdens de eerste fase van de limited registration periode, die loopt van 2 oktober 2014 tot en met 3 november 2014, kunnen in België (dus ook Wallonië) gevestigde overheidsinstellingen en organisaties met rechtspersoonlijkheid (vzw's, stichtingen, …), alsook ondernemingen of bedrijven met (hoofd)vestiging in België de met hun naam of acroniem overeenstemmende .vlaanderen of .brussels met voorrang laten aanvragen. Deze entiteiten kunnen hun aanvraag staven aan de hand van hun officiële benaming, in België geregistreerde vennootschapsnamen en in België gebruikte handelsnamen. Ook beschermde geografische aanduidingen (BGA), beschermde oorsprongsbenamingen (BOB) en gegarandeerde traditionele specialiteiten (GTS), die zich per definitie buiten de Belgische landsgrenzen kunnen situeren, kunnen met voorrang worden ingeroepen. Nadat zij via hun registrar een aanvraag en stavingsdocumenten hebben ingediend, worden deze aanvragen onderzocht en gevalideerd, deze keer niet door DNS, maar door een zogenaamde validator (Valideus voor het technische luik en Novagraaf voor het juridische luik). Domeinnamen die de interesse van meerdere partijen wegdragen, worden toegekend aan degene die via een veilingplatform het hoogste bod uitbrengt.
Limited registration - fase 2: Van 13 november 2014 tot en met 15 december 2014, dit is tijdens de tweede fase van de limited registration periode, kunnen Belgen aan de hand van een via een eID-applicatie op de website van DNS verkregen reservatiecode een .vlaanderen of .brussels domeinnaam aanvragen voor hun familienaam, of hun familienaam en voornaam (ook in omgekeerde volgorde), of hun familienaam en de eerste letter van hun voornaam (ook in omgekeerde volgorde), of voor meerdere van deze mogelijkheden. Het principe FCFS is hier opnieuw van toepassing.
Fase 3 - landrush: Blijft nog de fase van de landrush, vooraleer de open registraties starten. Van 16 december 2014 tot en met 15 januari 2015 mag iedereen de nog beschikbare domeinnamen laten registreren. Deze vierde fase onderscheidt zich van de laatste fase, doordat de aanvragen eerst worden verzameld en de registraties niet onmiddellijk, maar pas op het einde worden doorgevoerd. Ook hier kaapt de aanvrager met het hoogste bod die domeinnaam weg waarvoor er meer dan één aanvrager is.
Valkuilen en schaduwzijden: Het hele opzet oogt mooi, maar er zijn ook valkuilen en schaduwzijden. Eerst een valkuil: zal de validator altijd klare wijn kunnen schenken wanneer hij domeinnamen moet valideren die worden aangevraagd op basis van (niet geregistreerde) handelsnamen waarvan het gebruik aan de hand van allerhande - gemakkelijk pour les besoins de la cause aan te maken en moeilijk op authenticiteit te controleren - documentatie (zoals bijvoorbeeld een brochure, facturen of foto's) mag worden aangetoond?
Een schaduwzijde dan: men mag niet veronderstellen dat .vlaanderen en .brussels als geoTLD's een zekere herkomstgarantie in zich houden, met andere woorden dat de houders van dergelijke domeinnamen een zekere band hebben met Vlaanderen of Brussel. Iedereen mag immers .brussels of .vlaanderen extensies aanvragen. Op zich is daar misschien niets mis mee, maar de vraag rijst of men tijdens de sunrise en limited registration periodes, die uiteindelijk het tegengaan van cybersquatting tot doel hebben, niet wat meer garanties had kunnen inbouwen ten voordele van de uit deze regio's afkomstige geïnteresseerden. Inderdaad, al tijdens de Sunrise periode wordt de deur voor (te) velen opengezet, omdat er niet naar analogie met de .eu enige vereiste is dat de aanvrager gevestigd of gedomicilieerd is in België (laat staan Vlaanderen of Brussel). De Japanse onderneming die een Gemeenschapsmerk heeft of de Amerikaan die ooit in zijn internationale inschrijving de Benelux heeft opgeëist, kunnen met absolute voorrang aanspraak maken op de .vlaanderen en .brussels extensies. Wat houdt bijvoorbeeld de Nederlandse Vereniging van Assurantieadviseurs tegen om te pogen wat verzekeringsproducten van haar leden aan (Vlaamsgezinde) Belgen te slijten via de website www.nva.vlaanderen die zij op basis van haar Benelux merk kan aanvragen?
Waar limited in limited registration wellicht moet verwijzen naar het feit dat de met voorrang te behandelen (categorieën van) aanvragers in aantal beperkt zijn, kan het er dus in werkelijkheid wel eens op neer komen dat niet zozeer hun aantal, maar wel hun keuze aan beschikbare domeinnamen eerder beperkt zal zijn. Veel merkhouders kunnen hen al voor geweest zijn. Daarbij komt dat de 'overheden, organisaties en ondernemingen' worden gediscrimineerd ten opzichte van de merkhouders, in die zin dat zij wel opkijken tegen de bijkomende vereiste dat ze enige band met België of (om binnen deze categorie nog eens te discrimineren) de EU moeten hebben. Is het logisch om van de aanvragers van de tweede tot en met de vierde fase een band met België (of de EU) te verwachten, terwijl merkhouders in de verste uithoeken van de wereld mogen vertoeven?
Wie binnenkort Miss.Vlaanderen online wil bewonderen, zou wel eens eerst bij een Nederlandse bloemenveredelaar kunnen terechtkomen. Uitkomen bij een Nederlandse kledingketen, implantaten van Duitse makelij tegenkomen, … het behoort allemaal tot de mogelijkheden.
Christophe Du Jardin
Baker&McKenzie Antwerpen
